کد (دستور العمل) جهانی اخلاق در گردشگری: ماده اول: شناخت متقابل و احترام بین مردم و جوامع؛ ماده دوم: گردشگری به عنوان وسیله‌ای برای شکوفایی انفرادی و اجتماعی؛ ماده سوم: گردشگری به عنوان یکی از عوامل توسعه پایدار؛ ماده چهارم: جایگاه میراث فرهنگی در گردشگری و نکات مورد توجه در بهبود آن؛ ماده پنجم: گردشگری به عنوان یک فعالیت سودمند برای کشورهای میزبان و جوامع محلی؛ ماده ششم: تعهدات گروه‌های ذینفع در توسعه گردشگری؛ ماده هفتم: حقوق گردشگران؛ ماده هشتم: آزادی گردشگران در جابجایی؛ ماده نهم: حقوق کارکنان و کارآفرینان در صنعت گردشگری؛ ماده دهم: اجرای اصول قوانین اخلاقی جهانی برای گردشگری ↑
برای دانلود فایل متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید.
ترابیان و مستولی‌زاده، بررسی نقش اخلاق و کدهای اخلاقی در بهینه‌سازی رفتار ذینفعان در مدیریت و توسعه پایدار گردشگری، ۱۳۸۷ ↑
این اثر به کوشش یونس نوربخش مجموعه مقالاتی است که در سه فصل آخر با عناوین «ادیان ابراهیمی: مشابهت ها و مغایرت ها»، «مفهوم بردباری مذهبی در آموزه‌های قرآنی»، و «اقلیت های دینی و همزیستی مسالمت آمیز در جامعه اسلامی» مباحثی را آورده است که ارتباط هنجاری با غیرمسلمانان را پوشش می دهد. ↑
ساشادینا، عبدالعزیز، مبانی همزیستی اجتماعی در اسلام، ترجمه سیدمحمدرضا هاشمی، قم: نشر ادیان، ۱۳۸۶ ↑
علیخانی، اکبر؛ اسلام و همزیستی مسالمت‌آمیز: چالش جهان مدرن برای زندگی: راهبردها و موانع؛ تهران: به‌آفرین، ۱۳۹۲ ↑
جمعی از نویسندگان، جهانگردی در فقه و تمدن اسلامی، قم: بوستان کتاب، ۱۳۸۵ ص ۸۸ ↑
همان، ص ۲۳۳- ۲۵۴٫ ↑
همان، ص ۳۰۶-۳۱۶٫ ↑
جعفری هفتخوانی، نادر؛ مدیریت گردشگری و وجهه ملی در جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق ع، ۱۳۹۱٫ ↑
۲۰۰۸، ص ۲۳۴۰ ↑
چن و استارستا، ۲۰۰۸، ص ۲۱۵، در جعفری هفتخوانی، ۱۳۹۱، ص ۵۹ ↑
گودیکانست و مودی، ۲۰۰۲ به نقل از جیلز و واتسون، ۲۰۰۸، ص ۲۳۴۰، در همان. ↑
حاجیانی، حج: تجلی معنویت و کانون دیپلماسی فرهنگی چهان اسلام؛ مجمع تشخیص مصلحت نظام، ۱۳۹۱ ↑
به‌دلایلی که در فصل توسعه مفهومی ارتباط میان فرهنگی اشاره شده است، این پژوهش به ارتباطات میان فرهنگی درون جهان اسلام نپرداخته است. ↑
صالحی امیری و محمدی؛ دیپلماسی فرهنگی، ۱۳۹۲ ↑
دﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﻧﻮﻳﻦ دﻳﮕﺮ «دﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ» اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ از ﺳﻮی دوﻟﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺑﺪاع ﺷﺪ. اﻳﻦ ﺷﻴﻮه دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻛﻮﺷﺸﻬﺎی ﻳﻚ دوﻟﺖ در زﻣﻴﻨﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﻲ اﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﻪﺟﺎی اﺳﺘﻔﺎده و ﻳﺎ در ﻛﻨﺎر اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت و ﺳﺎﻳﺮ وﺳﺎﻳﻞ ارﺗﺒﺎط ﺟﻤﻌﻲ ﺑﺮای ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ و ﻋﻼﻗﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﻛﺸﻮرﻫﺎی دﻳﮕﺮ، ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و از ﻃﺮﻳﻖ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ در داﺧﻞ ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ، در آﻧﻬﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارد(خرازی، ۱۳۸۸) ↑
