همان ↑
ساروخانی، ۱۳۷۰: ۱۶۰ ↑
او سالیوان، ۱۹۹۴ ↑
احمدزاده، همان: ۱۳۶ ↑
کراکر، آلن، «فلسفه اخلاق توسعه بین‌الملل و موضوع ارتباطات میان‌فرهنگی»، ۱۳۸۴. ↑
Judit, A Mixed-Method Study on English Majors’ Intercultural Communicative ompetence, 2013, p: 30 ↑
Cultural contect ↑
شعاری نژاد، ۱۳۶۴, ص ۹۵؛ به‌نقل از صالحی امیر و محمدی، دیپلماسی فرهنگی، ۱۳۹۲، ص ۱۵۰، ↑
صالحی و محمدی، همان. ↑
به‌عنوان نمونه: ارتباط بین‌الملل و میان‌فرهنگی، حمید مولانا، ۱۳۹۱؛ ارتباطات بین‌الملل و میان‌فرهنگی، رحمان سعیدی، ۱۳۹۰؛ ارتباط بین‌المللی و ارتباط میان‌فرهنگی، گرهارد مالتزکه، ۱۹۷۶؛ و نیز صالحی امیری، ۱۳۹۲، ص ۱۵۰ ↑
محمدی، دین و ارتباطات، ۱۳۸۲، ص ۶۲٫ ↑
سعیدی، ارتباطات بین الملل و میان فرهنگی، ۱۳۹۰، ص ۳۷٫ ↑
تجربه چندساله نگارنده این سطور به‌عنوان زباندان در مکه مکرمه این نکته را کاملا تایید می‌کند که سطح روابط بین‌الملل تاثیری مستقیم در ارتباطات میان‌فرهنگی دارد. به‌عنوان مثال، در دوره‌ای که دکتر احمدی‌نژاد رییس جمهور ایران اسلامی بود، اکثر مردمان کشورهای دیگر روابط صمیمی‌تری با زائران ایرانی داشتند تا دوره که دکتر حسن روحانی رییس جهمور هستند. به عبارت صریح‌تر، میزان صمیمیت مسلمانان سایر کشورها با زائران ایرانی، با میزان آمریکا ستیزی رییس جمهوری ایران همبستگی دارد. ↑
صالحی امیری و محمدی، دیپلماسی فرهنگی، ص ۱۵۰ ↑
سجادی، ۱۳۹۲، ص ۲۰ ↑
احدی، افسانه، «دیپلماسی عمومی آمریکا»، پژوهشنامه سیاست خارجی امریکا، فروردین ١٣٨٧ ↑
همان ↑
کاظمی و عزیزی؛ «دیپلماسی عمومی و الگوی اسلامی آن»، ۱۳۸۸٫ ↑
Rohrilich 1987: 127-128 ↑
حسن‌خانی، به نقل از صالحی امیری و محمدی، دیپلماسی فرهنگی، ص ۱۱۰٫ ↑
Aneas, and Sandín, 2009 ↑
The Silent Language (۱۹۵۹) and The Hidden Dimension (۱۹۶۹) ↑
Otten and Geppert, 2009 ↑
Moon, 1996: 72 ↑
احمد صدری نیز در بررسی نقش روشنفکران در ارتباطات میان‌فرهنگی، عنوان مقاله خود را «تفاهم میان‌فرهنگی و حاملان آن» گذاشته است. ↑
Cf: Ziegler and Dickerson, Using Video as a Tool for Intercultural Communication, Journal of Black Studies, Vol. 24, No. 2 (Dec., 1993). ↑
این که پیام‌های فرهنگی از کانال‌هایی مثل تلویزون منتقل شود، برای دانشمندانی مثل نیل پست‌من شدیدا مایه نگرانی است. «تلویزیون به‌عنوان رایج‌ترین وسیله، زمانی خطرناک‌تر است که واسطه انتقال و ابزار مبادله پیام های مهم فرهنگی قرار گیرد(پست‌من، زندگی در عیش مردن در خوشی، ۱۳۹۱، ص ۸۶). درمقابل، هالیدی و همکارانش در کتاب ارتباطات میان‌فرهنگی نشان می‌دهد که چگونه چند فیلم سینمایی سبب تغییر نگاه همکاران پریسا به جایگاه زن در ایران می‌شود.(Adrian Holliday, Martin Hyde and John Kullman, 2004: 7 This edition published in the Taylor & Francis e-Library, by Routledge 11 New Fetter Lane, London 2004.( همین امر در خصوص پیامدهای سریال ژاپنی «اوشین» نیز ادعا شده است. این سریال سبب شد بینندگان آن احترام بیشتری برای ژاپن قائل شوند(یاسوشی و مک‌کانل، ۱۳۸۹، ص ۱۳۰). ↑
| منبع فایل کامل این پایان نامه این سایت pipaf.ir است |
مارتین و ناکایاما در پاسخ به این که چه کسانی ممکن است به عنوان کارشناسان ارتباطات میان‌فرهنگی تلقی شوند، افرادی که محتوای فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی، مجلات و مانند آن را تحلیل می‌کنند را یکی از پاسخ‌های چهارگانه می‌دانند.(martin and nakayama, 2005: 45) ↑
محمدی، دین و ارتباطات، ۱۳۸۲، ص ۶۲ ↑
امامی، سیدمجید، «نگاهی به‌تأثیر آثار علمی مسلمین بر تمدن غرب؛ ارتباطی میان‌فرهنگی»، نامه فرهنگ و ارتباطات، سال اول، ش۱، ۱۳۸۸ ↑
در مورد نقش یهودیان در جنبش ترجمه اروپا ر.ک به: وات، ۱۳۷۸، ص۱۱۰٫ (امامی، همان). ↑
امامی، همان ↑
Zhang, 1999, p. 145 hmesy, 2006, p 83 ↑
Hmesy, 2006, p 83 ↑
حیاتی، داریوش و هاشمی سیداحمد، «بررسی ارتباط بین‌فرهنگی در آموزش زبان، چالش‌ها و راهکارها»، قابل دسترس در: (http://www.dr-hashemi.com/index.php?newsid=183). ↑
عاملی، سعیدرضا، «دو جهانی شدن‌ها و ارتباطات بین‌تمدنی: تحلیل روشمند ارتباط بین‌فرهنگی در جهان»، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، دوره سوم، شماره ۹، بهار ۱۳۸۹، ص ۱-۳۷ ↑
زنجانی، تحلیل جمعیت‌شناختی، ۱۳۷۶، ص۲۱۲ ↑
یک کارشناس ارتباطات ترکیه‌ای که همزمان از تخصص دندانپزشکی هم برخوردار بود، (در مصاحبه با نگارنده) درباره دیدگاه مردم ترکیه نسبت به ایران و مردم آن گفت: «مهاجران ایرانی که در ترکیه ساکن شده اند متاسفانه چهره خوشایندی از ایرانیان به نمایش نگذاشته اند. بیشتر ایرانیانی که با آن‌ها ملاقات کرده ام از نظر مذهبی افراد مقیدی نبودند». این تصویر حاصل ارتباطات میان‌فرهنگی است. تصویر آذربایجانی‌ها از ایرانیانی هم که به آذربایجان شوروی سابق مسافرت می‌کنند چندان خوشایند نیست. ↑
گل‌محمدی، احمد، جهانی‌شدن، فرهنگ، هویت؛ ۱۳۹۲، ص ۱۳۸ ↑
Tourism ↑
آیتو، جان؛ فرهنگ ریشه‌شناسی انگلیسی؛ ترجمه حمید کاشانیان، تهران: انتشارات معین، ۱۳۸۶٫
بابایی، محمدباقر؛ مبانی استراتژی فرهنگی از دیدگاه امام علی ع؛ انتشارات سپاه پاسداران، ۱۳۸۴٫
بانشی، «فلسفه حرکت و تاملی بر روش‌شناسی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت»؛ مندرج در: مجموعه مقالات اولین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، ۱۳۹۱، ص۴۴۱-۴۵۶٫
بانکی، طرح گفتمان میان‌فرهنگی، در: مصلح، فلسفه میان‌فرهنگی و عالم معاصر،
باهنر، ناصر. «ارتباطات در جامعه اسلامی متکثر فرهنگی» در: تعامل دین و ارتباطات، حسن بشیر، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ۱۳۸۷٫
باهنر، ناصر؛ ارتباطات میان‌فرهنگی و روابط بین‌المللی؛ رادیو و تلویزیون، سال اول، پیش ش۲، ۱۳۷۸
برتون، داوید لو، جامعه شناسی بدن، ترجمه ناصر فکوهی، تهران، نشر ثالث، ۱۳۹۲٫
برقی، احمدبن محمدبن خالد، المحاسن؛ تصحیح محدث جلال‌الدین، قم: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق. (قابل دسترس در لوح فشرده جامع‌الاحادیث۳).
بستان، حسین؛ گامی به‌سوی علم دینی(۲)؛ قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ۱۳۹۳چ۲٫
بسته نرم‌افزارهای اسلامی مرکز تحقیقات علوم اسلامی.
بشیر، حسن؛ تعامل دین و ارتباطات؛ تهران: دانشگاه امام صادق (ع)؛ ۱۳۸۷
بلخاری قهی، حسن، «بینش میان‌فرهنگی در بوته نقد»؛ برگرفته از سایت مطالعات فرهنگی به‌تاریخ ۱۷ اسفند۱۳۹۲، قابل دسترس در: (http://www.interculturalstudies.ir/fa/?p=285)
بولتون، رابرت؛ روان‌شناسی مهارتهای ارتباطی؛ ترجمه حمیدرضا سهرابی، تهران: رشد، ۱۳۸۸٫
بویس، کارولین؛ راز ارتباطات، ترجمه خاطره قورناوی، تهران: ناس، ۱۳۹۱٫
بیابانگرد، اسماعیل؛ روش‌های تحقیق در روان‌شناسی و علوم تربیتی ج۱، تهران: دوران، ۱۳۸۶٫
بیگی، هادی؛ «روش‌شناسی نظریه عقلانیت طه عبدالرحمن»؛ معرفت فرهنگی اجتماعی، سال سوم، شماره دوم، بهار ۱۳۹۱، ص ۱۲۱-۱۴۳٫
پارسانیا، حمید، هستی و هبوط، قم: دفتر نشر معارف، ۱۳۸۹ چ۴٫
پارسانیا، حمید؛ «نظریه و فرهنگ»، منتشر نشده.
پارسانیا، حمید؛ جهان‌های اجتماعی؛ قم: کتاب فردا، ۱۳۹۱
پارسانیا، حمید؛ روش‌شناسی علوم انسانی با رویکرد اسلامی؛ پژوهش، سال اول، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۸۸، ص ۳۹ ـ ۵۳
پارسانیا، حمید، روش‌شناسی انتقادی حکمت صدرایی، چاپ اول، قم، کتاب فردا، ۱۳۸۹٫
پازوکی، شهرام؛ گفت‌و گوی اسلام و مسیحیت؛ مندرج در: مصلح، علی‌اصغر؛ فلسفه میان‌فرهنگی در عالم معاصر، تهران: حکمت، ۱۳۹۲٫
ﭘﺎﮐﺘﭽﯽ، اﺣﻤﺪ،ﻣﺪﺧﻞ «اﻫـ»، داﺋﺮۀاﻟﻤﻌﺎرف ﺑﺰرگ اﺳﻼﻣﯽ،ﺗﻬﺮان، ۱۳۸۰ش.
پاکتچی، احمد؛ «مطالعه معنا در سنت اسلامی»؛ نامه پژوهش فرهنگی، پاییز ۱۳۸۷، ش۱۳، ص۱۲۱-۱۵۶٫
پاکتچی، احمد؛ روش تحقیق با تکیه بر علوم قرآن و حدیث؛ تهران: دانشگاه امام صادق (ع)؛ ۱۳۹۱
پاکی‌زاده، زهرا و ماندانا تیشه‌یار، چالش‌های ارتباطی در روابط میان‌فرهنگی؛ ماهنامه تدبیر، ش ۲۱۹، مرداد ۱۳۸۹٫
پست‌من، نیل؛ زندگی در عیش مردن در خوشی؛ ترجمه صادق طباطبائی، تهران: اطلاعات، ۱۳۹۱، چ۷٫
پسندیده، عباس؛ «چیستی «حسن خلق» و چگونگی تأثیر آن بر روابط اجتماعی»؛ علوم حدیث، دوره ۱۷، ش ۶۶، زمستان ۱۳۹۱، ص ۶۵-۸۶٫
پیرمرادی، محمدجواد؛ «نقد نظریه فرهنگی هابرماس براساس مبانی اسلامی»؛ دوفصلنامه مطالعات تحول درعلوم انسان، س دوم، شماره اول، بهار و تابستان ۱۳۹۳، ص ۴۵-۶۲٫
پیش‌آهنگ، امیرحسین؛ «دعوت به فرهنگ، ارتباطات و رسانه»؛ رواق هنر و اندیشه، مرداد و شهریور ۱۳۸۷، شماره ۲۵ و ۲۶، ص ۱۲۶-۱۵۳٫
تامپسون، کنت؛ نقل و قول‌های کلیدی در جامعه‌شناسی، ترجمه نیره توکلی، تهران: ثالث، ۱۳۹۲
ترکاشوند، علی‌اصغر، الگوی هنجاری رسانه ملی(از دیدگاه رهبران جمهوری اسلامی ایران)، مرکز تحقیقات و پژوهش‌های رسانه، ۱۳۸۸٫
تسخیری، محمدعلی؛ ایده‌های گفتگو با دیگران، ترجمه محمد مقدس؛ تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، ۱۳۹۱٫
ترابیان، پونه. مستولی‌زاده، علی، بررسی نقش اخلاق و کدهای اخلاقی در بهینه‌سازی رفتار ذینفعان در مدیریت و توسعه پایدار گردشگری، مجموعه مقالات سمینار تغییرات محیطی توسعه گردشگری و کاهش فقر، تهران: جهاد دانشگاهی. ۱۳۸۷٫
توسلی، غلام عباس. نظریه‌های جامعه‌شناسی. تهران: سمت، ۱۳۶۹و نیز چاپ ۱۳۸۸٫
جعفرپور، محمود؛ «تدوین الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در حوزه مطالعات مدیریت و سازمان: الزامات و مولفه‌ها»، مندرج در: مجموعه مقالات اولین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، ۱۳۹۱، ص۱۸۸-۲۰۵٫
جعفرپور، محمود؛ بایسته‌ها و الزامات موثر بر تدوین الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، مطالعات راهبردی بسیج، سال چهارم، ش ۵۳، ۱۳۹۰٫
جعفری محمدتقی؛ فرهنگ پیرو و فرهنگ پیشرو، تهران: موسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری، ۱۳۹۰
جعفری، محمدتقی؛ ترجمه و شرح نهج‌البلاغه، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۸-۱۳۷۱٫
جعفری هفتخوانی، نادر؛ مدیریت گردشگری و وجهه ملی در جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق ع، ۱۳۹۱٫