فقه سیاسی

رهنمایی، طرح جامع گردشگری استان اردبیل، ج۱، ص۵ ↑

همایون، جهانگردی: ارتباطی میان‌فرهنگی، ۱۳۸۴، ص ۳۲٫ ↑

مخلصی، عباس؛ «آمد و شد با جهانگردان غیرمسلمان»، فقه، زمستان ۱۳۷۶، ش ۱۴. ↑

سعیدی، ۱۳۹۰، ۱۰۳٫ ↑

همان، ص ۱۰۶٫ ↑

همان، ص۱۰۸، به نقل از: آشه، ۱۳۷۹، ص ۹٫ ↑

قَدْ خَلَت مِن قَبْلِکُمْ سنَنٌ فَسِیرُوا فى الأَرْضِ فَانظرُوا کَیْف کانَ عَقِبَهُ الْمُکَذِّبِینَ‏(آل‌عمران/ ۱۳۷)؛ قُلْ سِیرُوا فى الأَرْضِ فَانظرُوا کیْف بَدَأَ الْخَلْقَ‏.. (عنکبوت/۲۰). ↑

قُلْ سِیرُوا فى الأَرْضِ فَانظرُوا کیْف بَدَأَ الْخَلْقَ‏(محمد/۱۰)، أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فى الأَرْضِ فَتَکُونَ لهمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بهَا أَوْ ءَاذَانٌ یَسمَعُونَ بهَا فَإِنهَا لا تَعْمَى الأَبْصرُ وَ لَکِن تَعْمَى الْقُلُوب الَّتى فى الصدُورِ(حج/۴۶)و آیات دیگری که به طور مستقیم یا غیر مستقیم مسلمانان را به مطالعه و نظاره پدیده‌ها و اسرار و مسائل جغرافیایی ترغیب می‌کند: « فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ»(الرحمن:۲۱ و ۲۲)؛ «وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّى أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَیْنِ أَوْ أَمْضِیَ حُقُبًا»(کهف: ۶۰)؛ «وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا»(نباء: ۷)؛ «أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلَا یُؤْمِنُونَ وَجَعَلْنَا فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَن تَمِیدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِیهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ؛ وَجَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَهُمْ عَنْ آیَاتِهَا مُعْرِضُونَ»(انبیاء: ۳۰-۳۲)؛ «وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِی فَجْوَهٍ مِّنْهُ»(کهف: ۱۷). ↑

شالچیان، آثار میان فرهنگی و نقش گردشگری در ایجاد وفاق بین ادیان اسلام و مسیحیت، ۱۳۸۲٫ ↑

عمید زنجانی، فقه سیاسی: حقوق تعهدات بین‌المللی و دیپلماسی در اسلام، ۱۳۷۹، ص ۲۹۹٫ ↑

کلّکم راع و کلّکم مسؤول عن رعیّته (بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۷۲، ص ۳۸). ↑

آل‌عمران: ۱۱۰ ↑

العصر: ۳ ↑

آل‌عمران: ۱۰۴ ↑

مطهری، یادداشت‌ها، ج۲، ص ۵۵ ↑

ر.ک: روح الامینی، ۱۳۹۱، ص ۴۵ -۴۶٫ ↑

ذاکری، ۱۳۷۶: ۳۰۵ ↑

ر.ک: لی شینگ هوا، دین پژوهی در مطالعات میان فرهنگی: بررسی اسلام در چوان جو، ۱۳۹۰ ↑

امام خمینی، ۱۳۶۵، ج۱۵، ص ۲۵ ↑

همان، ص۱۹۰ ↑

سجودی، ترجمه را سازکار اصلی ارتباطات بین‌فرهنگی قلمداد می‌کند(سجودی، ارتباطات بین‌فرهنگی: ترجمه و تاثیر آن در فرآیندهای جذب و طرد، ۱۳۸۸). ↑

داوری اردکانی، ۱۳۷۹، ص ۸۴: به‌نقل از امامی، ۱۳۸۸٫ ↑

امامی، ۱۳۸۸ ↑

ولایتی، ۱۳۸۲: به‌نقل ازامامی، ۱۳۸۸ ↑

Grozdanka, 2011 ↑

شریعتی سبزواری، مناظره وتبلیغ، ص ۲۵ ↑

همان، ص ۷۴ ↑

کُونُوا دُعَاهً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ لِیَرَوْا مِنْکُمُ الْوَرَعَ وَ الِاجْتِهَادَ وَ الصَّلَاهَ وَ الْخَیْرَ فَإِنَّ ذَلِکَ دَاعِیَهٌ(وسائل‌الشیعه، ج۱، ص ۷۶)؛« ↑

لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ یَکُونُ فِی مِصْرٍ یَکُونُ فِیهِ مِائَهُ أَلْفٍ وَ یَکُونُ فِی الْمِصْرِ أَوْرَعُ مِنْهُ(وسائل، ج۱۵، ص ۲۴۷)؛ ↑

قَالَ الصَّادِقُ (ع) قُولُوا لِلنَّاسِ کُلِّهِمْ حُسْناً مُؤْمِنِهِمْ وَ مُخَالِفِهِمْ أَمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَیَبْسُطُ لَهُمْ وَجْهَهُ وَ أَمَّا الْمُخَالِفُونَ فَیُکَلِّمُهُمْ بِالْمُدَارَاهِ لِاجْتِذَابِهِمْ إِلَى الْإِیمَانِ (مستدرک، ج۹، ص ۳۶). ↑

فَإِنْ قَالَ فَلِمَ أُمِرَ بِالْحَجِّ … مَعَ مَا فِیهِ مِنَ التَّفَقُّهِ وَ نَقْلِ أَخْبَارِ الْأَئِمَّهِ ع إِلَى کُلِّ صُقْعٍ وَ نَاحِیهٍ(وسائل‌الشیعه، ح۱۱، ص ۱۲). . قال علی (ع)خذ الحکمه و لو من‌المشرکین(مشکاه الانوار، ص ۱۳۴)؛ و قال علی(ع) خُذِ الْحِکْمَهَ أَنَّى کَانَتْ(بحار، ج۲، ص ۹۹). ↑

Intercultural studies ↑

Intercultural communication ↑

گادیکانست، و دیگران، نظریه پردازی درباره ارتباطات میان فرهنگی، ۱۳۸۵، ص ۸۹ ↑

این کتاب تاکنون در شش ویراست ارائه شده است که نگارنده این سطور ویراست پنجم این کتاب از انتشارات مک گروهیل را در اختیار دارد. ↑

Judith N. Martin ↑

Thomas K. Nakayama ↑

عبدالهیان، ۱۳۸۷ ↑

فیاض، ۱۳۸۷ ↑

فیاض، عقل میان‌فرهنگی یا عقل آینده، ۱۳۸۴ ↑

سجودی، فرزان؛ ارتباط بین‌فرهنگی: ترجمه و تاثیر آن در فرایندهای جذب و طرد، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، دور دوم، ش۱، بهار ۱۳۸۸، ص ۱۴۱-۱۵۳٫

سرجانی، راغب؛ المشترک الانسانی: نظریه جدیده للتقارب الشعوب، قاهره، الموسسه للنشر و التوزیع و الترجمه، ۲۰۱۱٫

سرمد، زهره و همکاران؛ روش‌های تحقیق در علوم رفتاری، تهران: آگه، ۱۳۸۲

سعدآبادی، علی اصغر و دیگران؛ الگوی پشرفت و تعالی علوی: مفاهیم، مبانی و ارکان پیشرفت در پرتو رهنمودهای امام علی ع، دومین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، اردیبهشت ۱۳۹۲٫

سعیدی، رحمان؛ ارتباطات بین‌المللی و میان‌فرهنگی؛ تهران: آوای نور، ۱۳۹۰

سلطانی، اسمعیل، «اصول همزیستی با غیرمسلمانان»، الاهیات اجتماعی، س‌ اول، ش۱، بهار و تابستان ۱۳۸۸

ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ، ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﯿﻢ، «ﻗﻮم ﯾﻬﻮد از ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﮔﯽ ﺗﺎ ﻧﮋادﭘﺮﺳﺘﯽ»، ﻫﻔـﺖ آﺳـﻤﺎن، ش۲۲، ص۱۱۳- ۱۳۴، ۱۳۸۳

سلیمی، علی؛ «درون‌مایه‌های یک نظریه ارتباطات میان‌فرهنگی در آموزه‌های قرآن»؛ دوفصلنامه اسلام و علوم اجتماعی، س ۲، ش، پائیز و زمستان ۱۳۸۹، صص ۷-۳۸

سماور، لاری ا؛ دای پورتر ریچارد و استفالی لیزا، ارتباط بین فرهنگ‌ها، ترجمه غلامرضا کیانی و سیداکبر میرحسینی، انتشارات باز، ۱۳۷۹

سن، آمارتیا؛ توسعه یعنی آزادی؛ ترجمه محمدسعید نوری نائینی؛ تهران، نشر نی، ۱۳۹۲چ۵٫

سوزنچی، حسین؛ ارزش و علم: درآمدی بر علوم انسانی- اسلامی؛ مندرج در: افتخاری، اصغر؛ ارزش و دانش؛ تهران: دانشگاه امام صادق(ع)، ۱۳۷۸چ۲٫

سیاهپوش، امیر؛ الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در منظر رهبر معظم انقلاب اسلامی، تهران: آفتاب توسعه، ۱۳۸۹٫

صفا، ذبیح الله؛ یادنامه، ۱۳۵۳؛ در: حمید نساج، دیگری فرهنگی، بنیانی برای تعاملات میان فرهنگی؛ مقایسه دیگاه بیرونی با برتون، فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، دوره ششم، ش۲، تابستان ۱۳۹۲، ص ۹۱-۱۱۲

برای دانلود فایل متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید.

شارون، جوئل؛ ده پرسش از جامعه‌شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران، نی، چاپ‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۹۲٫

شالچیان، طاهره؛ «آثار میان‌فرهنگی و نقش گردشگری در ایجاد وفاق بین ادیان اسلام و مسیحیت»؛ مطالعات گردشگری، زمستان ۱۳۸۲، ش۲، ص ۱۷-۳۸٫

شاه‌آبادی، محمدعلی؛ فطرت عشق (شذره ششم از کتاب شذرات المعارف)، شرح فاضل گلپایگانی، چ دوم، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ۱۳۷۸

شاه‌حسینی، یوسف؛ «رویکرد میان‌فرهنگی مولانا»، وبگاه اطلاعات حکمت و معرفت، تاریخ بازبینی ۲تیر ۱۳۹۳، قابل درسترس در:

ttp://www.ettelaathekmatvamarefat.com/new/index.php?option=com_content&view=article&id=893:1392-12-27-08-19-14&catid=54:mag12&Itemid=64)

1. ﺷﺮف‌اﻟﺪﯾﻦ، ﺳﯿﺪﺣﺴﯿﻦ، «ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﻣﯿﺎنﻓﺮﻫﻨﮕﯽ در ﯾﻚ ﻧﮕـﺎه» ﻣﻌﺮﻓـﺖ، ش۱۳۹، ص۱۳۳- ۱۵۶، ۱۳۸۸.
2. شرف‌الدین، سیدحسین؛ علامه طباطبائی و بنیادهای هستی شناختی فرهنگ، معرفت فرهنگی اجتماعی، سال پنجم، ش دوم، پیاپی ۱۸، بهار ۱۳۹۳، ص ۶۵-۹۲
3. شرف‌الدین، سیدحسین؛ تحلیل اجتماعی از صله رحم؛ قم: انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره، ۱۳۷۸
4. شریعتی سبزواری، محمدباقر؛ مناظره و تبلیغ: فن مناظره، مجادله، مغالطه و خطابه‌ها، قم: مرکز تخصصی مهدویت، ۱۳۸۹٫
5. شکوری، ابوالفضل؛ فقه سیاسی اسلام(ج۱)؛تهران:۱۳۶۱؛ ص۳۹۵٫
6. شلتوت، محمود، الاسلام عقیده و شریعه، بیروت، دارالمشرق، ۱۹۷۴م، ص ۴۵۳
7. شوتس ایشل، رینر، جامعه شناسی ارتباطات، ترجمه کرامت الله راسخ، تهران: نشر نی، ۱۳۹۱
8. شیخ‌زاده، محمد و دیگران؛ «تحلیل مضمون و شبکه مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در داده‌های کیفی»؛ اندیشه مدیریت راهبردی، سال پنجم، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۹۰، شماره پیاپی ۱۰، ص ۱۵۱-۱۹۸٫
9. شیخ‌زاده، محمد؛ «الگوی رهبری خدمتگزار مبتنی بر دیدگاه امام خمینی ره»؛ دوفصلنامه اسلام و مدیریت، س۱، ش۱، بهار و تابستان ۱۳۹۱، ص ۷-۳۶٫
10. صادقی، عبدالمجید؛ اصول مخاطب‌شناسی؛ پژوهشکده تحقیقات اسلامی؛ تهران: زمزم هدایت، ۱۳۸۴
11. صالح، امانی و عبدالخبیر عطا محروس، روابط بین‌الملل: رویکردی دینی و تمدنی؛ ترجمه وحید مرادی، تهران: دانشگاه امام صادق، ۱۳۹۰،
12. صالحی امیری، سیدرضا؛ مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی، تهران: ققنوس، ۱۳۸۶٫
13. صالحی سیدعباس، «فضل‌الله و منطق قرآنی دعوت»، فصلنامه پژوهش‌های قرآنی، شماره ۶۵-۶۶، بهار و تابستان ۱۳۹۰، ویژه دیدگاه‌های تفسیری علامه فضل الله.
14. صالحی، رضا و محمدی، سعید؛ دیپلماسی فرهنگی، تهران، ققنوس، ۱۳۹۲چ۲٫
15. صدر، سیدمحمدباقر، المدرسه القرانیه، بى‏جا، مرکز الابحاث و الدراسات التخصصیه للشهید صدر، بى‏تا.
16. صدری، احمد؛ «تفاهم میان‌فرهنگی و حاملان آن»؛ روش‌شناسی علوم انسانی، ۱۳۷۳، ش۱، ص۵-۱۸٫
17. صدوق؛ محمدبن بابویه قمی؛ صفات الشیعه؛ تهران: انتشارات علم، نسخه نرم‌افزاری
18. صدوق؛ محمدبن بابویه قمی؛ علل‌الشرایع؛ ترجمه سیدمحمدجواد ذهنی تهرانی، قم: مومنین.
19. صفائی، علی؛ حرکت: تحلیل جریان فکری و تربیتی انسان، قم: لیله القدر، ۱۳۸۶
20. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، ۱۳۷۳٫

ﻃﺒﺎﻃﺒﺎﯾﯽ، ﻋﻠﯽ، رﯾﺎض اﻟﻤﺴﺎﺋﻞ، ﻗﻢ، ﻣﻮﺳﺴﻪ اﻟﻨﺸﺮ اﻻﺳﻼﻣﯽ، ۱۴۱۲ق.

طباطبائی، سیدمحمدحسین؛ آموزش عقاید و دستورهای دینی، تهران: بنبادی مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی، ۱۳۷۰چ اول.

ﻃﺒﺮﺳﯽ، اﺣﻤﺪبن علی؛ اﻻﺣﺘﺠﺎج، ﺑﯿﺮوت، ﻣﻮﺳﺴﻪ اﻻﻋﻠﻤﯽ ﻟﻠﻤﻄﺒﻮﻋﺎت، ۱۴۱۰ق.

طبرسی، فضل‌بن حسن؛ مجمع‌البیان فی‌تفسیر القرآن؛ تهران: ناصر خسرو.

عاملی، سعیدرضا و حمیده مولایی؛ دوجهانی شدن و حساسیت‌های بین فرهنگی: مطالعه موردی روابط بین فرهنگی اهل تسنن و تشیع در استان گلستان، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، دوره دوم، ش ۶، تابستان ۱۳۸۸، ص ۱-۲۹٫

عاملی، سعیدرضا، دو جهانی شدن‌ها و ارتباطات بین تمدنی تحلیل روشمند ارتباط بین فرهنگی در جهان، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، دوره سوم، شماره ۹، بهار ۱۳۸۹، ص ص ۱-۳۷

عباس‌زاده، محمد؛ «تاملی بر اعتبار و پایایی در تحقیقات کیفی»، جامعه‌شناسی کاربردی، بهار ۱۳۹۱، ش ۴۵، ص ۱۹-۳۴٫

عبدالرحمن، طه، الحق الاسلامی فی الاختلاف الفکری، بیروت، المرکز الثقافی، ۲۰۰۵٫

عبدالرحمن، طه، سوال الاخلاق، ط الثانیه، بیروت، المرکز الثقافی العربی، ۲۰۰۶

عبداللهیان، حمید. «مسئله و حل مسئله در ارتباطات بین فرهنگی: معرفت شناسی زبان و ارتباط مؤثّر»، فصلنامه تحقیقات فرهنگی ۴ (۱۳۸۷): ۴۰-۲۱٫

عبدالمحمدی، حسین، اسلام و زندگی مسالمت‌آمیز در دنیای معاصر، کوثر معارف، س۴، بهار ۱۳۷۸، ش ۵

عصاریان‌نژاد، حسین؛ الگوی راهبردی پیشرفت ایرانی اسلامی، تهران: دانشگاه عالی دفاع ملی، ۱۳۸۸٫

عظیم‌زاده اردبیلی، فائزه؛ علل و مستندات حرمت ازدواج با غیرمسلمان؛ فقه و حقوق خانواده، ش ۵۲، بهار و تابستان ۱۳۸۹، صص ۲۹-۴۶٫

عظیم‌زاده، اسماعیل؛ «گفت و شنود آرمانی»؛ روزنامه جام جم، ۲ اسفند ۱۳۸۶٫ ش ۱۰۰۹۳۲۵۵۶۰۴٫

عظیمی، گرگانی هادی؛ «معناشناسی تنقیح مناط: مقارنه با مفاهیم مشابه و روش‌شناسی آن»، مطالعات اسلامی، فقه و اصول، سال ۴۴، ش پیاپی۹، پاییز ۱۳۹۱، ص ۱۲۷-۱۵۳٫

علم‌الهدی، جمیله؛ «درآمدی بر مبانی اسلامی روش تحقیق»؛ فصلنامه نوآوری‌های آموزشی؛ ش۲۱، سال ششم، پاییز ۱۳۸۶، صص ۱۷۳-۲۰۲٫

علی‌اکبری، حسن؛ «تأملی بر چیستی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت»؛ مندرج در: مجموعه مقالات نخستین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت؛ ج۱، تیر ۱۳۹۱، صص ۴۸-۹۱٫

علیخانی، علی‌اکبر، اسلام و زندگی مسالمت‌آمیز: چالش جهان مدرن برای زندگی؛ راهبردها و موانع، تهران، به افرین، ۱۳۹۲

دانلود متن کامل این پایان نامه در سایت abisho.ir

علی‌خواه، فردین؛ «ﻛـﻨﺶ ارﺗﺒـﺎﻃﻲ و زﺑـﺎن در اﻧﺪﻳﺸـﻪ ﻫﺎﺑﺮﻣـﺎس»؛ راﻫﺒـﺮد، ﺷـﻤﺎره ۱۳، بهار ۱۳۷۶، ص۷۱-۷۹٫

عمید زنجانی، عباسعلی، اسلام و حقوق ملل، تهران: آخوندی، ۱۳۴۶

عمید زنجانی، عباسعلی؛ فقه سیاسی: حقوق تعهدات بین‌المللی و دیپلماسی در اسلام، تهران: سمت، ۱۳۷۹٫

غرویان، محسن؛ اخلاق اجتماعی (ویژه اردوها و محیطهای جمعی)، قم، شفق، ۱۳۷۵، چاپ اول، ص۹٫

غنوی، امیر؛ درآمدی بر فقه اخلاق؛ تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۳٫

فرامرز قراملکی، احد، اصول و فنون پژوهش در گستره دین پژوهی، ۱۳۸۳

فرامرز قراملکی، احد؛ روش‌شناسی مطالعات دینی؛ مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۹۲٫

فروند، ژولین؛ جامعه‌شناسی ماکس وبر، عبدالحسین نیک‌گوهر، تهران، رایزن، ۱۳۶۸

فرهنگ لغات آکسفورد

فرهنگ آمریکن هریتیج

فرهنگ وبستر

فرهنگی، علی اکبر. ارتباطات انسانی. ج۱، چ۲۳، تهران: رسا، ۱۳۹۲٫

فرهنگی، علی اکبر. ارتباطات انسانی. ج۲، تهران: رسا، ۱۳۸۷٫

فلاح‌رفیع، علی؛ «روش‌شناسی الگو در انتقال ارزش‌ها»؛ اسلام و پژوهش‌های مدیریتی، پاییز و زمستان ۱۳۹۱، شماره ۸، ص ۳۳-۵۸٫

فلیک، اووه، درآمدی بر روش تحقیق کیفی؛ ترجمه هادی جلیلی؛ تهران: نشر نی، ۱۳۹۲، چ۶٫

فوکویاما، پایان تاریخ.

فی، برایان؛ پارادایم‌شناسی علوم انسانی؛ ترجمه مرتضی مردی‌ها؛ تهران: دانشگاه امام صادق و پژوهشکده مطالعات راهبردی، ۱۳۸۹٫

فیاض، ابراهیم؛ «جامعه‌شناسی معرفتی آمریکایی و ارتباطات میان‌فرهنگی»، نامه صادق، ۱۳۸۷: ۱۴۵-۱۱۷٫

فیاض، ابراهیم؛ «منظری اسلامی به ارتباطات و رسانه»؛ در: دین و رسانه؛ محمدرضا جوادی یگانه و حمید عبدالهیان؛ تهران: دفتر پژوهش های رادیو، ۱۳۸۶.

فیاض، ابراهیم؛ تعامل دین، فرهنگ و ارتباطات؛ تهران: نشر بین‌الملل؛ ۱۳۸۹

فیاض، ابراهیم؛ حکمت ساختارى و پیشرفت: پگاه؛ شماره ۲۸۲ ؛ ۱۹ /۴/ ۱۳۸۹

فیاض، ابراهیم؛ حکمت و نظام آموزشى: پگاه؛ شماره ۳۱۹ ؛ ۰۱ /۱۱/۱۳۹۰٫