گردشگری

چاک وای، همان، ص ۲۹۹٫ ↑

همان، ص ۳۰۰ ↑

کد (دستور العمل) جهانی اخلاق در گردشگری: ماده اول: شناخت متقابل و احترام بین مردم و جوامع؛ ماده دوم: گردشگری به عنوان وسیله‌ای برای شکوفایی انفرادی و اجتماعی؛ ماده سوم: گردشگری به عنوان یکی از عوامل توسعه پایدار؛ ماده چهارم: جایگاه میراث فرهنگی در گردشگری و نکات مورد توجه در بهبود آن؛ ماده پنجم: گردشگری به عنوان یک فعالیت سودمند برای کشورهای میزبان و جوامع محلی؛ ماده ششم: تعهدات گروه‌های ذینفع در توسعه گردشگری؛ ماده هفتم: حقوق گردشگران؛ ماده هشتم: آزادی گردشگران در جابجایی؛ ماده نهم: حقوق کارکنان و کارآفرینان در صنعت گردشگری؛ ماده دهم: اجرای اصول قوانین اخلاقی جهانی برای گردشگری ↑

برای دانلود فایل متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید.

 ترابیان و مستولی‌زاده، بررسی نقش اخلاق و کدهای اخلاقی در بهینه‌سازی رفتار ذینفعان در مدیریت و توسعه پایدار گردشگری، ۱۳۸۷ ↑

این اثر به کوشش یونس نوربخش مجموعه مقالاتی است که در سه فصل آخر با عناوین «ادیان ابراهیمی: مشابهت ها و مغایرت ها»، «مفهوم بردباری مذهبی در آموزه‌های قرآنی»، و «اقلیت های دینی و همزیستی مسالمت آمیز در جامعه اسلامی» مباحثی را آورده است که ارتباط هنجاری با غیرمسلمانان را پوشش می دهد. ↑

ساشادینا، عبدالعزیز، مبانی همزیستی اجتماعی در اسلام، ترجمه سیدمحمدرضا هاشمی، قم: نشر ادیان، ۱۳۸۶ ↑

علیخانی، اکبر؛ اسلام و همزیستی مسالمت‌آمیز: چالش جهان مدرن برای زندگی: راهبردها و موانع؛ تهران: به‌آفرین، ۱۳۹۲ ↑

جمعی از نویسندگان، جهانگردی در فقه و تمدن اسلامی، قم: بوستان کتاب، ۱۳۸۵ ص ۸۸ ↑

همان، ص ۲۳۳- ۲۵۴٫ ↑

همان، ص ۳۰۶-۳۱۶٫ ↑

جعفری هفتخوانی، نادر؛ مدیریت گردشگری و وجهه ملی در جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق ع، ۱۳۹۱٫ ↑

۲۰۰۸، ص ۲۳۴۰ ↑

چن و استارستا، ۲۰۰۸، ص ۲۱۵، در جعفری هفتخوانی، ۱۳۹۱، ص ۵۹ ↑

گودیکانست و مودی، ۲۰۰۲ به نقل از جیلز و واتسون، ۲۰۰۸، ص ۲۳۴۰، در همان. ↑

حاجیانی، حج: تجلی معنویت و کانون دیپلماسی فرهنگی چهان اسلام؛ مجمع تشخیص مصلحت نظام، ۱۳۹۱ ↑

به‌دلایلی که در فصل توسعه مفهومی ارتباط میان فرهنگی اشاره شده است، این پژوهش به ارتباطات میان فرهنگی درون جهان اسلام نپرداخته است. ↑

صالحی امیری و محمدی؛ دیپلماسی فرهنگی، ۱۳۹۲ ↑

دﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﻧﻮﻳﻦ دﻳﮕﺮ «دﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ» اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ از ﺳﻮی دوﻟﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺑﺪاع ﺷﺪ. اﻳﻦ ﺷﻴﻮه دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻛﻮﺷﺸ‌ﻬﺎی ﻳﻚ دوﻟﺖ در زﻣﻴﻨﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﻲ اﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﻪ‌ﺟﺎی اﺳﺘﻔﺎده و ﻳﺎ در ﻛﻨﺎر اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت و ﺳﺎﻳﺮ وﺳﺎﻳﻞ ارﺗﺒﺎط ﺟﻤﻌﻲ ﺑﺮای ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ و ﻋﻼﻗﻪ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﻛﺸﻮرﻫﺎی دﻳﮕﺮ، ﺑﻪ‌ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و از ﻃﺮﻳﻖ اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ در داﺧﻞ ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ، در آﻧﻬﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارد(خرازی، ۱۳۸۸) ↑

صدرالمتالهین، تفسیرالقرآن الکریم، ج۶؛ ص ۱۴۰-۱۴۱, در میناگر، ۱۳۹۲، ص ۴۱ ↑

واسطی، راهنمای انجام تحقیق براساس نگرش اسلامی، بی‌تا، بی‌نا ↑

پاکتچی، احمد؛ روش تحقیق با تکیه بر علوم قرآن و حدیث؛ تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)؛ ۱۳۹۱، ص ۲۴ ↑

Harman & Briggs, 1991; Hart, 1999; Hu, 1999, 2004;Samovar et al., 2000 ↑

Hu, 2004; Korzenny & Korzenny, 1984 ↑

hu, 2011 ↑

ibid ↑

Martin and Thomasو Intercultural communication contexts, 2010, p51 ↑

ibid, p55 ↑

Dean Barnold ↑

ibid, p58 ↑

Ibid, p55 ↑

کیم، پژوهشی در ارتباطات میان‌فرهنگی و ارتباطات توسعه»، ۱۳۸۵، ص۱۶۱٫ ↑

محمدپور، روش تحقیق کیفی: ضدروش۱، ۱۳۹۳، پیش‌گفتار. ↑

عباس‌زاده، تاملی بر اعتبار و پایایی در تحقیقات کیفی، ۱۳۹۱٫ ↑

همان ↑

Otten and Geppert, 2009 ↑

Berry, 1997 ↑

phonetic ↑

phonemic ↑

ibid, p59 ↑

Brandt, “On Interculturality: …” ۲۰۰۸ ↑

رهنمایی، طرح جامع گردشگری استان اردبیل، ج۱، ص۵ ↑

همایون، جهانگردی: ارتباطی میان‌فرهنگی، ۱۳۸۴، ص ۳۲٫ ↑

مخلصی، عباس؛ «آمد و شد با جهانگردان غیرمسلمان»، فقه، زمستان ۱۳۷۶، ش ۱۴. ↑

سعیدی، ۱۳۹۰، ۱۰۳٫ ↑

همان، ص ۱۰۶٫ ↑

همان، ص۱۰۸، به نقل از: آشه، ۱۳۷۹، ص ۹٫ ↑

قَدْ خَلَت مِن قَبْلِکُمْ سنَنٌ فَسِیرُوا فى الأَرْضِ فَانظرُوا کَیْف کانَ عَقِبَهُ الْمُکَذِّبِینَ‏(آل‌عمران/ ۱۳۷)؛ قُلْ سِیرُوا فى الأَرْضِ فَانظرُوا کیْف بَدَأَ الْخَلْقَ‏.. (عنکبوت/۲۰). ↑

قُلْ سِیرُوا فى الأَرْضِ فَانظرُوا کیْف بَدَأَ الْخَلْقَ‏(محمد/۱۰)، أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فى الأَرْضِ فَتَکُونَ لهمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بهَا أَوْ ءَاذَانٌ یَسمَعُونَ بهَا فَإِنهَا لا تَعْمَى الأَبْصرُ وَ لَکِن تَعْمَى الْقُلُوب الَّتى فى الصدُورِ(حج/۴۶)و آیات دیگری که به طور مستقیم یا غیر مستقیم مسلمانان را به مطالعه و نظاره پدیده‌ها و اسرار و مسائل جغرافیایی ترغیب می‌کند: « فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ»(الرحمن:۲۱ و ۲۲)؛ «وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّى أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَیْنِ أَوْ أَمْضِیَ حُقُبًا»(کهف: ۶۰)؛ «وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا»(نباء: ۷)؛ «أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلَا یُؤْمِنُونَ وَجَعَلْنَا فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَن تَمِیدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِیهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ؛ وَجَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَهُمْ عَنْ آیَاتِهَا مُعْرِضُونَ»(انبیاء: ۳۰-۳۲)؛ «وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَاوَرُ عَن کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِی فَجْوَهٍ مِّنْهُ»(کهف: ۱۷). ↑

شالچیان، آثار میان فرهنگی و نقش گردشگری در ایجاد وفاق بین ادیان اسلام و مسیحیت، ۱۳۸۲٫ ↑

عمید زنجانی، فقه سیاسی: حقوق تعهدات بین‌المللی و دیپلماسی در اسلام، ۱۳۷۹، ص ۲۹۹٫ ↑

کلّکم راع و کلّکم مسؤول عن رعیّته (بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۷۲، ص ۳۸). ↑

آل‌عمران: ۱۱۰ ↑

العصر: ۳ ↑

آل‌عمران: ۱۰۴ ↑

مطهری، یادداشت‌ها، ج۲، ص ۵۵ ↑

ر.ک: روح الامینی، ۱۳۹۱، ص ۴۵ -۴۶٫ ↑

ذاکری، ۱۳۷۶: ۳۰۵ ↑

ر.ک: لی شینگ هوا، دین پژوهی در مطالعات میان فرهنگی: بررسی اسلام در چوان جو، ۱۳۹۰ ↑

امام خمینی، ۱۳۶۵، ج۱۵، ص ۲۵ ↑

همان، ص۱۹۰ ↑

سجودی، ترجمه را سازکار اصلی ارتباطات بین‌فرهنگی قلمداد می‌کند(سجودی، ارتباطات بین‌فرهنگی: ترجمه و تاثیر آن در فرآیندهای جذب و طرد، ۱۳۸۸). ↑

داوری اردکانی، ۱۳۷۹، ص ۸۴: به‌نقل از امامی، ۱۳۸۸٫ ↑

امامی، ۱۳۸۸ ↑

ولایتی، ۱۳۸۲: به‌نقل ازامامی، ۱۳۸۸ ↑

Grozdanka, 2011 ↑

شریعتی سبزواری، مناظره وتبلیغ، ص ۲۵ ↑

همان، ص ۷۴ ↑

کُونُوا دُعَاهً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ لِیَرَوْا مِنْکُمُ الْوَرَعَ وَ الِاجْتِهَادَ وَ الصَّلَاهَ وَ الْخَیْرَ فَإِنَّ ذَلِکَ دَاعِیَهٌ(وسائل‌الشیعه، ج۱، ص ۷۶)؛« ↑

لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ یَکُونُ فِی مِصْرٍ یَکُونُ فِیهِ مِائَهُ أَلْفٍ وَ یَکُونُ فِی الْمِصْرِ أَوْرَعُ مِنْهُ(وسائل، ج۱۵، ص ۲۴۷)؛ ↑

قَالَ الصَّادِقُ (ع) قُولُوا لِلنَّاسِ کُلِّهِمْ حُسْناً مُؤْمِنِهِمْ وَ مُخَالِفِهِمْ أَمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَیَبْسُطُ لَهُمْ وَجْهَهُ وَ أَمَّا الْمُخَالِفُونَ فَیُکَلِّمُهُمْ بِالْمُدَارَاهِ لِاجْتِذَابِهِمْ إِلَى الْإِیمَانِ (مستدرک، ج۹، ص ۳۶). ↑

فَإِنْ قَالَ فَلِمَ أُمِرَ بِالْحَجِّ … مَعَ مَا فِیهِ مِنَ التَّفَقُّهِ وَ نَقْلِ أَخْبَارِ الْأَئِمَّهِ ع إِلَى کُلِّ صُقْعٍ وَ نَاحِیهٍ(وسائل‌الشیعه، ح۱۱، ص ۱۲). . قال علی (ع)خذ الحکمه و لو من‌المشرکین(مشکاه الانوار، ص ۱۳۴)؛ و قال علی(ع) خُذِ الْحِکْمَهَ أَنَّى کَانَتْ(بحار، ج۲، ص ۹۹). ↑

Intercultural studies ↑

Intercultural communication ↑

گادیکانست، و دیگران، نظریه پردازی درباره ارتباطات میان فرهنگی، ۱۳۸۵، ص ۸۹ ↑

این کتاب تاکنون در شش ویراست ارائه شده است که نگارنده این سطور ویراست پنجم این کتاب از انتشارات مک گروهیل را در اختیار دارد. ↑

Judith N. Martin ↑

Thomas K. Nakayama ↑

عبدالهیان، ۱۳۸۷ ↑

فیاض، ۱۳۸۷ ↑

فیاض، عقل میان‌فرهنگی یا عقل آینده، ۱۳۸۴ ↑

دلبری، محمد؛ تحلیل دعوت حضرت ابراهیم ع در قرآن کریم؛ تهران: دانشگاه امام صادق ع، ۱۳۹۲٫

دنزباخ، ولفگانگ؛ دانشنامه بین‌المللی ارتباطات ج۱، ترجمه غلامرضا آذری و دیگران، تهران: دانشگاه امام صادق ع، ۱۳۹۰٫

دورانت، ویلیام جیمز، تاریخ تمدن ج۴، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ابوالقاسم طاهری و ابوطالب صارمی، تهران: علمی و فرهنگی، ۱۳۸۲٫

دیمیک، سالی؛ ارتباط موفقیت‌آمیز با NLP، ترجمه علی اسماعیلی؛ تهران: شباهنگ، ۱۳۸۵چ۲٫

دیویس، کالین؛ درآمدی بر اندیشه لویناس، ترجمه مسعود علیا، تهران: موسسه پژوهش حکمت و فلسفه ایران، ۱۳۸۶٫

رابینز، استفن پی؛ مدیریت رفتار سازمانی، ترجمه امیدواران و دیگران، تهران: کتاب مهربان، ۱۳۸۵٫

راغب اصفهانی، حسین‌بن محمد؛ المفردات فی غریب‌القرآن، دمشق: دارالعلم الدارالشامیه، ۱۴۱۲٫

رام ادهر، مال؛ «فلسفه مطلق نداریم»؛ ترجمه پریش کوششی؛ خردنامه همشهری، دی ۱۳۸۵، شماره ۱۰، ص۵۶-۵۷٫

رجبی، محمود و حسین بستان؛ «مبانی ارزش‌شناختی جامعه‌شناسی اسلامی»؛ اسلام و علوم اجتماعی، بهار و تابستان ۱۳۸۹، سال دوم، شماره ۳، ص ۷-۲۴٫

رجبی، محمود ؛ تفسیر موضوعی قرآن از منظر استاد محمدتقی مصباح؛ قرآن شناخت، سال دوم، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۸۸، صفحه ۱۱۱ ـ ۱۴۶

رحیم‌پور (ازغدی)، حسن؛ گفتگوی انتقادی در علوم اجتماعی؛ تهران، طرح فردا، ۱۳۸۹٫

رحیم‌پور(ازغدی)، حسن، مدارا، نه از راه پلورالیزم، تهران، طرح فردا، ۱۳۸۸، چاپ ششم.

رحیمی سجاسی، داود و کریم خانحمدی، درآمدی بر ارتباطات اسلامی از علم دینی تا ارتباطات دینی، معرفت، سال ۲۱، شماره ۱۸۱، دیماه ۱۳۹۱، ص ۵۵-۷۰٫

رسولی‌فر، روح‌اله؛ منطق قرآن در برخورد با یهود و نصاری؛ قم: نشر ادیان، ۱۳۹۳٫

رشاد، علی‌اکبر؛ «تأملی در باب فلسفه فرهنگ بررسی نسبت و تناسب سه حوزه دانشی: فرهنگ، فلسفه فرهنگ و فلسفه علم فرهنگ»؛ زمانه، آبان ۱۳۹۰، شماره ۱۰۴

رشاد، علی‌اکبر؛ «نشست سبک زندگی اسلامی معطوف به مبحث خانواده»، سخنرانی در دانشکده‌ی حقوق دانشگاه تهران؛ ۱۳۹۱

رشاد، علی‌اکبر؛ تأملی در باب فلسفه فرهنگ: تعریف فرهنگ؛ زمانه، فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۱، شماره ۲۳ و ۲۴٫

رشاد، علی‌اکبر؛ فطرت به‌مثابه دال دینی»؛ قبسات، سال دهم، ش ۳۶، تابستان ۱۳۸۴٫

رشاد، علی‌اکبر؛ منطق فهم دین؛ تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی؛ ۱۳۸۸

رضوانی، روح‌الله؛ «ارتباط بین‌المللی از دیدگاه قرآن»؛ دانشنامه موضوعی قرآن، مندرج در: وبگاه مرکز فرهنگ و معارف قرآن، (بازبینی شده در ۱۷ خرداد ۱۳۹۳)، http://www.maarefquran.com/Files/fullInfo.php?session=2&id=1508

رضوی‏‌راد، محمد، «پیدا و پنهان اندیشه میان فرهنگی»؛ پژوهش و حوزه، تابستان ۱۳۸۵، ش ۲۶، ص ۳۵-۵۰

رضی، حسین؛ ارتباطات میان‌فرهنگی، (تاریخ، مفاهیم و جایگاه)، دین و ارتباطات، تابستان و پاییز ۱۳۷۷، ش۶ و ۷، ص ۱۳۵-۱۶۶

رفیع‌پور، فرامرز؛ آناتومی جامعه؛ تهران: شرکت سهامی انتشار، ۱۳۹۲٫

رفیع‌پور، فرامرز؛ توسعه و تضاد،

رفیع‌پور، فرامرز؛ کندوکاوها و پنداشته‌ها، تهران: شرکت سهامی انتشار، ۱۳۹۱

روح‌الامینی، محمود، در گستره فرهنگ: نگرشی مردم شناختی، تهران، اطلاعات، ۱۳۸۶٫

روح‌الامینی، محمود؛ گرد شهر با چراغ، تهران: عطار، چ۱۶، ۱۳۹۱

رودنبولر، اریک دبیلیو؛ ارتباطات آیینی؛ ترجمه عبدالله گیویان؛ تهران: دانشگاه امام صادق و پژوهشکده مطالعات اجتماعی فرهنگی وزارت علوم، ۱۳۸۷

روشه، گی، جامعه‌شناسی تالکوت پارسونز، ترجمه عبدالحسین نیک‌گهر، تهران: نشر نی، ۱۳۹۱

رهنمایی، محمدتقی، طرح جامع گردشگری استان اردبیل، جلد۱، اردبیل، سازمان برنامه و بودجه استان اردبیل، ۱۳۷۸٫

ریتزر، جورج؛ نظریه جامعه‌شناسی؛ ترجمه محسن ثلاثی، تهران، انتشارات عملی و فرهنگی، ۱۳۸۳٫

ریتزر، جورج؛ نظریه‌های جامعه شناسی در دوران معاصر، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: علمی، ۱۳۷۹

ریچاردسون، جری، معجزه ارتباط و ان. ال. پی، ترجمه مهدی قراچه‌داغی، چ۷، تهران: نشر پیکان، ۱۳۸۱؛ همچنین چ ۱۶، ۱۳۹۲٫

زمانی، محمدحسن؛ طهارت و نجاست اهل کتاب و مشرکان در فقه اسلامی؛ قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۸٫

زمخشری، تفسر الکشاف، بیروت، دارالکتاب، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص ۵۸۱

زنجانی، حبیب ا…؛ تحلیل جمعیت‌شناختی، تهران، سمت، ۱۳۷۶٫

زورق، محمدحسن؛ مبانی تبلیغ؛ تهران: سروش، ۱۳۹۰چ۲٫

ساشادینا، عبدالعزیز؛ مبانی همزیستی اجتماعی در اسلام، ترجمه سیدمحمدرضا هاشمی؛ قم: ادیان، ۱۳۸۶٫

سبحانی آیت‌الله، جعفر، نظام اخلاقی اسلام: تفسیر سوره حجرات؛ قم: بوستان کتاب، ۱۳۹۲چ۱۰٫

سجادی، سیدعبدالقیوم، دیپلماسی و رفتار سیاسی در اسلام، تهیه دانشگاه باقر‌العلوم، قم: بوستان کتاب، چ چهارم، ۱۳۹۲.

سجودی، فرزان؛ ارتباط بین‌فرهنگی: ترجمه و تاثیر آن در فرایندهای جذب و طرد، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، دور دوم، ش۱، بهار ۱۳۸۸، ص ۱۴۱-۱۵۳٫

سرجانی، راغب؛ المشترک الانسانی: نظریه جدیده للتقارب الشعوب، قاهره، الموسسه للنشر و التوزیع و الترجمه، ۲۰۱۱٫

سرمد، زهره و همکاران؛ روش‌های تحقیق در علوم رفتاری، تهران: آگه، ۱۳۸۲

سعدآبادی، علی اصغر و دیگران؛ الگوی پشرفت و تعالی علوی: مفاهیم، مبانی و ارکان پیشرفت در پرتو رهنمودهای امام علی ع، دومین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، اردیبهشت ۱۳۹۲٫

سعیدی، رحمان؛ ارتباطات بین‌المللی و میان‌فرهنگی؛ تهران: آوای نور، ۱۳۹۰

سلطانی، اسمعیل، «اصول همزیستی با غیرمسلمانان»، الاهیات اجتماعی، س‌ اول، ش۱، بهار و تابستان ۱۳۸۸

ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ، ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﯿﻢ، «ﻗﻮم ﯾﻬﻮد از ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﮔﯽ ﺗﺎ ﻧﮋادﭘﺮﺳﺘﯽ»، ﻫﻔـﺖ آﺳـﻤﺎن، ش۲۲، ص۱۱۳- ۱۳۴، ۱۳۸۳

سلیمی، علی؛ «درون‌مایه‌های یک نظریه ارتباطات میان‌فرهنگی در آموزه‌های قرآن»؛ دوفصلنامه اسلام و علوم اجتماعی، س ۲، ش، پائیز و زمستان ۱۳۸۹، صص ۷-۳۸

سماور، لاری ا؛ دای پورتر ریچارد و استفالی لیزا، ارتباط بین فرهنگ‌ها، ترجمه غلامرضا کیانی و سیداکبر میرحسینی، انتشارات باز، ۱۳۷۹

سن، آمارتیا؛ توسعه یعنی آزادی؛ ترجمه محمدسعید نوری نائینی؛ تهران، نشر نی، ۱۳۹۲چ۵٫

سوزنچی، حسین؛ ارزش و علم: درآمدی بر علوم انسانی- اسلامی؛ مندرج در: افتخاری، اصغر؛ ارزش و دانش؛ تهران: دانشگاه امام صادق(ع)، ۱۳۷۸چ۲٫

سیاهپوش، امیر؛ الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در منظر رهبر معظم انقلاب اسلامی، تهران: آفتاب توسعه، ۱۳۸۹٫

صفا، ذبیح الله؛ یادنامه، ۱۳۵۳؛ در: حمید نساج، دیگری فرهنگی، بنیانی برای تعاملات میان فرهنگی؛ مقایسه دیگاه بیرونی با برتون، فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، دوره ششم، ش۲، تابستان ۱۳۹۲، ص ۹۱-۱۱۲

برای دانلود فایل متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید.

شارون، جوئل؛ ده پرسش از جامعه‌شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، تهران، نی، چاپ‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۹۲٫

شالچیان، طاهره؛ «آثار میان‌فرهنگی و نقش گردشگری در ایجاد وفاق بین ادیان اسلام و مسیحیت»؛ مطالعات گردشگری، زمستان ۱۳۸۲، ش۲، ص ۱۷-۳۸٫

شاه‌آبادی، محمدعلی؛ فطرت عشق (شذره ششم از کتاب شذرات المعارف)، شرح فاضل گلپایگانی، چ دوم، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ۱۳۷۸

شاه‌حسینی، یوسف؛ «رویکرد میان‌فرهنگی مولانا»، وبگاه اطلاعات حکمت و معرفت، تاریخ بازبینی ۲تیر ۱۳۹۳، قابل درسترس در:

ttp://www.ettelaathekmatvamarefat.com/new/index.php?option=com_content&view=article&id=893:1392-12-27-08-19-14&catid=54:mag12&Itemid=64)

1. ﺷﺮف‌اﻟﺪﯾﻦ، ﺳﯿﺪﺣﺴﯿﻦ، «ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﻣﯿﺎنﻓﺮﻫﻨﮕﯽ در ﯾﻚ ﻧﮕـﺎه» ﻣﻌﺮﻓـﺖ، ش۱۳۹، ص۱۳۳- ۱۵۶، ۱۳۸۸.
2. شرف‌الدین، سیدحسین؛ علامه طباطبائی و بنیادهای هستی شناختی فرهنگ، معرفت فرهنگی اجتماعی، سال پنجم، ش دوم، پیاپی ۱۸، بهار ۱۳۹۳، ص ۶۵-۹۲
3. شرف‌الدین، سیدحسین؛ تحلیل اجتماعی از صله رحم؛ قم: انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره، ۱۳۷۸
4. شریعتی سبزواری، محمدباقر؛ مناظره و تبلیغ: فن مناظره، مجادله، مغالطه و خطابه‌ها، قم: مرکز تخصصی مهدویت، ۱۳۸۹٫
5. شکوری، ابوالفضل؛ فقه سیاسی اسلام(ج۱)؛تهران:۱۳۶۱؛ ص۳۹۵٫
6. شلتوت، محمود، الاسلام عقیده و شریعه، بیروت، دارالمشرق، ۱۹۷۴م، ص ۴۵۳
7. شوتس ایشل، رینر، جامعه شناسی ارتباطات، ترجمه کرامت الله راسخ، تهران: نشر نی، ۱۳۹۱
8. شیخ‌زاده، محمد و دیگران؛ «تحلیل مضمون و شبکه مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در داده‌های کیفی»؛ اندیشه مدیریت راهبردی، سال پنجم، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۹۰، شماره پیاپی ۱۰، ص ۱۵۱-۱۹۸٫
9. شیخ‌زاده، محمد؛ «الگوی رهبری خدمتگزار مبتنی بر دیدگاه امام خمینی ره»؛ دوفصلنامه اسلام و مدیریت، س۱، ش۱، بهار و تابستان ۱۳۹۱، ص ۷-۳۶٫
10. صادقی، عبدالمجید؛ اصول مخاطب‌شناسی؛ پژوهشکده تحقیقات اسلامی؛ تهران: زمزم هدایت، ۱۳۸۴
11. صالح، امانی و عبدالخبیر عطا محروس، روابط بین‌الملل: رویکردی دینی و تمدنی؛ ترجمه وحید مرادی، تهران: دانشگاه امام صادق، ۱۳۹۰،
12. صالحی امیری، سیدرضا؛ مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی، تهران: ققنوس، ۱۳۸۶٫
13. صالحی سیدعباس، «فضل‌الله و منطق قرآنی دعوت»، فصلنامه پژوهش‌های قرآنی، شماره ۶۵-۶۶، بهار و تابستان ۱۳۹۰، ویژه دیدگاه‌های تفسیری علامه فضل الله.
14. صالحی، رضا و محمدی، سعید؛ دیپلماسی فرهنگی، تهران، ققنوس، ۱۳۹۲چ۲٫
15. صدر، سیدمحمدباقر، المدرسه القرانیه، بى‏جا، مرکز الابحاث و الدراسات التخصصیه للشهید صدر، بى‏تا.
16. صدری، احمد؛ «تفاهم میان‌فرهنگی و حاملان آن»؛ روش‌شناسی علوم انسانی، ۱۳۷۳، ش۱، ص۵-۱۸٫
17. صدوق؛ محمدبن بابویه قمی؛ صفات الشیعه؛ تهران: انتشارات علم، نسخه نرم‌افزاری
18. صدوق؛ محمدبن بابویه قمی؛ علل‌الشرایع؛ ترجمه سیدمحمدجواد ذهنی تهرانی، قم: مومنین.
19. صفائی، علی؛ حرکت: تحلیل جریان فکری و تربیتی انسان، قم: لیله القدر، ۱۳۸۶
20. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، ۱۳۷۳٫

مگارد، پین، ایر؛ «رهایی از مطلق انگاری فلسفه های مدرن: فلسفه‌ میان‌فرهنگی و فهم متقابل فرهنگ‌ها»، ترجمه احمد رجبی؛ سوره اندیشه، بهار ۱۳۹۰، ش ۵۰، ص ۱۶۲-۱۶۷٫

مندارس، هانری. مبانی جامعه‌شناسی. با ترجمه باقر پرهام. تهران: امیرکبیر، ۱۳۴۹٫

منصورنژاد، محمد؛ رویکردی دینی به مسأله وحدت و همگرایی؛ تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، ۱۳۸۷٫

منصوری، خلیل؛ «گفتمان جدلی در قرآن»، دانشنامه موضوعی قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، [بی‌تا]

موسوی، روح‌الله (امام خمینی ره)؛ صحیفه امام: مجموعه آثار امام خمینی (بیانات، پیام‌ها، مصاحبه‌ها، احکام، اجازات شرعی و نامه‌ها)؛ ج ۱۸، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ره، ۱۳۸۵٫

موسی کاظمی، سیدجواد؛ «عدالت، موضع اسلام نسبت به تعامل با دیگر ملل»؛ بیست و ششمین کنفرانس وحدت اسلامی، تهران، ۲۰۱۳٫

مولانا، حمید، «مفهوم‌شناسی ارتباطات دینی» سخنرانی در پژوهشکده باقرالعلوم، تاریخ ۱۶ دی ۱۳۸۷؛ سایت – باشگاه اندیشه، نشر ۰۳/۰۲/۱۳۸۸

مولانا، حمید؛ «مکاتب فرهنگ و ارتباطات»؛ رسانه، ۱۳۸۷، شماره ۷۳، ص ۲۳-۳۰٫

مولانا، حمید؛ اطلاعات جهانی و جهان ارتباطات: مرزهای نو در روابط بین‌الملل، ترجمه ا، آزاد، م، حسن‌زاده و م اخوتی، تهران: انتشارات کتابدار. ۱۳۸۴

مهریزی، مهدی؛ روابط اقتصادی مسلمانان با کافران؛ فقه، ش ۷ و ۸، بهار ۱۳۷۵، ص ۲۹۵-۳۲۴٫

میرزایی، حسین؛ روش‌شناسی مطالعات فرهنگی؛ تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی اجتماعی، ۱۳۹۳٫

میرمعزی، سیدحسین؛ مبانی پیشرفت الگوی اسلامی ایرانی اقتصاد، قابل‌دسترس در مرکز الگوی پیشرفت

میلر، جرالد. ر؛ ارتباط کلامی؛ ترجمه علی ذکاوتی قراگزلو؛ تهران: سروش، ۱۳۸۹، چ۴٫

میلنر، آندرو و جف براویت؛ درآمدی بر نظریه‌ی فرهنگی معاصر؛ ترجمه جمال محمدی، تهران: ققنوس، ۱۳۹۲چ چهارم.

میناگر، غلامرضا؛ روش‌شناسی صدرالمتالهین؛ تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۲

نادری فارسانی، سیاوش؛ «نقد روش‌شناختی الگوهای توسعه»؛ مندرج در: مجموعه مقالات نخستین همایش ملی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۲، ص ۱۸۱-۲۲۲٫

نجفی، محمدحسن؛ فقه همزیستی با کافران؛ نشریه فقه، بهار و تابستان ۱۳۷۵، ش ۷ و ۸، صص۳-۱۰

نصر، سیدحسین؛ دین و نظم طبیعت؛ ترجمه انشاء‌الله رحمتی، تهران: نشر نی، ۱۳۸۹، چ۳٫

نصر، سیدحسین؛ «مبادی مابعد الطبیعی و تلقی اسلامی در مقوله مدارا و عدم مدارا»، ترجمه هومن پناهنده، کیان، ویژه‌نامه دین مدارا و خشونت، ۱۳۷۷، ش ۴۵

نقی‌پورفر، ولی‌ا… و محمود جعفرپور، «مولفه‌های موثر در تدوین الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در حوزه مطالعه»، مطالعات راهبردی بسیج، سال ۱۴ شماره ۵۳، زمستان ۱۳۹۰، ص ۲۳-۵۰٫

نوایی، علی‌اکبر؛ «سماحت و سهولت یا تسامح و تساهل اسلامی»، اندیشه حوزه، شماره ۲۴، ۱۳۷۹، ص۱۷۲ـ۱۷۴٫

نوربخش، یونس(به کوشش)؛ دین و همزیستی مسالمت‌آمیز، تهران: دانشگاه امام صادق ع و مرکز مطالعات بین‌الملل دینی دانشگاه تهران، ۱۳۹۱٫

نوری، مستدرک‌الوسائل،

واسطی عبدالحمید، نگرش سیستمی به دین، مشهد: موسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام، ۱۳۸۸٫

واسطی، شیخ عبدالحمید، راهنمای تحقیق براساس نگرش اسلام، بی‌تا، بی‌نا.

واقدی، محمدبن عمر(م۲۰۷)؛ مغازی: تاریخ جنگ‌های پیامبر (ص)؛ ترجمه محمود مهدوی دامغانی؛ تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چ۲، ۱۳۶۹

ویلیامز، ریموند؛ «به‌سوی جامعه‌شناسی فرهنگ»، مندرج در: لش، کریستوفر و دیگران؛ مسائل نظری فرهنگ (ارغنون ۱۸)؛ ترجمه حسین پاینده و دیگران، تهران: سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۹۰؛ صص۲۴۱-۲۷۶٫

هادوی، محمدمهدی،«کارآمدی و عدالت در نظام اسلامی»، خردنامه عدالت در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، تهران، همشهری، ۱۳۹۰٫

هادوی، محمدمهدی؛ «نظریه اندیشه مدون»؛ قبسات، بهار ۱۳۷۷، ش ۷، ص ۹۸-۱۰۸

هارت، هانو، مطالعات انتقادی ارتباطات، ترجمه غلامرضا آذری و سیدمحمد دادگران، تهران: انتشارات خجسته، ۱۳۹۱٫

هارجی، اون و کریستین ساندرز و دیوید دیکسون، مهارت‌های اجتماعی در ارتباطات میان‌فردی، ترجمه خشایار بیگی و مهرداد فیروزبخت، تهران: رشد، ۱۳۷۷.

هافستد؛ گیرت؛ فرهنگ‌ها و سازمان‌ها: همکاری‌های میان‌فرهنگی و اهمیت آن برای بقا؛ ترجمه سیدمحمد اعرابی و دیگران؛ تهران: علم، ۱۳۸۸.

برای دانلود متن کامل این فایل به سایت torsa.ir مراجعه نمایید.

هال، استوارت؛ معنا، فرهنگ و زندگی روزمره؛ ترجمه احمد گل‌محمدی، تهران: نشر نی، ۱۳۹۱

هکمن، سوزان؛ وبر، گونه‌‌ی ایده‌آن و نظریه اجتماعی معاصر، ترجمه علی پیمان و مهدی رحمانی، تهران: رخداد نو، ۱۳۹۱٫

همایون، محمدهادی؛ جهانگردی: ارتباطی میان‌فرهنگی؛ تهران: دانشگاه امام صادق(ع)، ۱۳۸۴.

هولاب، رابرت؛ هابرماس: نقد در حوزه عمومی؛ ترجمه حسین بشیریه، چ هشتم، تهران: نشر نی، ۱۳۹۱،

یاسوشی، واتانابه؛ مک‌کانل، دیوید؛ دیپلماسی عمومی جامعه مدنی و قدرت نرم؛ ترجمه محسن روحانی؛ تهران: دانشگاه امام صادق ع، ۱۳۸۹٫

یزدانی مقدم، احمد رضا، عتباریات و مفاهیم بنیادین اعتباری در اندیشه سیاسی علامه / ادراکات اعتباری؛ پگاه حوزه-۲۰ آبان ۱۳۸۵، شماره ۱۹۵ ، ص ۱۶

یعقوبی، ابوالقاسم، «گردشگری در قرآن»، نشریه فقه، زمستان ۱۳۷۶، ش ۱۴، صص ۵-۸۰

یعقوبی، حسین؛ زبان، ترجمه و ارتباط بین فرهنگ‌ها؛ تهران، نشر مرکز، ۱۳۸۴٫

آیتو، جان؛ فرهنگ ریشه‌شناسی انگلیسی؛ ترجمه حمید کاشانیان، تهران: انتشارات معین، ۱۳۸۶٫

بابایی، محمدباقر؛ مبانی استراتژی فرهنگی از دیدگاه امام علی ع؛ انتشارات سپاه پاسداران، ۱۳۸۴٫

بانشی، «فلسفه حرکت و تاملی بر روش‌شناسی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت»؛ مندرج در: مجموعه مقالات اولین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، ۱۳۹۱، ص۴۴۱-۴۵۶٫

بانکی، طرح گفتمان میان‌فرهنگی، در: مصلح، فلسفه میان‌فرهنگی و عالم معاصر،

باهنر، ناصر. «ارتباطات در جامعه اسلامی متکثر فرهنگی» در: تعامل دین و ارتباطات، حسن بشیر، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ۱۳۸۷٫

باهنر، ناصر؛ ارتباطات میان‌فرهنگی و روابط بین‌المللی؛ رادیو و تلویزیون، سال اول، پیش ش۲، ۱۳۷۸

برتون، داوید لو، جامعه شناسی بدن، ترجمه ناصر فکوهی، تهران، نشر ثالث، ۱۳۹۲٫

برقی، احمدبن محمدبن خالد، المحاسن؛ تصحیح محدث جلال‌الدین، قم: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق. (قابل دسترس در لوح فشرده جامع‌الاحادیث۳).

بستان، حسین؛ گامی به‌سوی علم دینی(۲)؛ قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ۱۳۹۳چ۲٫

بسته نرم‌افزارهای اسلامی مرکز تحقیقات علوم اسلامی.

بشیر، حسن؛ تعامل دین و ارتباطات؛ تهران: دانشگاه امام صادق (ع)؛ ۱۳۸۷

بلخاری قهی، حسن، «بینش میان‌فرهنگی در بوته نقد»؛ برگرفته از سایت مطالعات فرهنگی به‌تاریخ ۱۷ اسفند۱۳۹۲، قابل دسترس در: (http://www.interculturalstudies.ir/fa/?p=285)

بولتون، رابرت؛ روان‌شناسی مهارتهای ارتباطی؛ ترجمه حمیدرضا سهرابی، تهران: رشد، ۱۳۸۸٫

بویس، کارولین؛ راز ارتباطات، ترجمه خاطره قورناوی، تهران: ناس، ۱۳۹۱٫

بیابانگرد، اسماعیل؛ روش‌های تحقیق در روان‌شناسی و علوم تربیتی ج۱، تهران: دوران، ۱۳۸۶٫

بیگی، هادی؛ «روش‌شناسی نظریه عقلانیت طه عبدالرحمن»؛ معرفت فرهنگی اجتماعی، سال سوم، شماره دوم، بهار ۱۳۹۱، ص ۱۲۱-۱۴۳٫

پارسانیا، حمید، هستی و هبوط، قم: دفتر نشر معارف، ۱۳۸۹ چ۴٫

پارسانیا، حمید؛ «نظریه و فرهنگ»، منتشر نشده.

پارسانیا، حمید؛ جهان‌های اجتماعی؛ قم: کتاب فردا، ۱۳۹۱

پارسانیا، حمید؛ روش‌شناسی علوم انسانی با رویکرد اسلامی؛ پژوهش، سال اول، شماره دوم، پاییز و زمستان ۱۳۸۸، ص ۳۹ ـ ۵۳

پارسانیا، حمید، روش‌شناسی انتقادی حکمت صدرایی، چاپ اول، قم،  کتاب فردا، ۱۳۸۹٫

پازوکی، شهرام؛ گفت‌و گوی اسلام و مسیحیت؛ مندرج در: مصلح، علی‌اصغر؛ فلسفه میان‌فرهنگی در عالم معاصر، تهران: حکمت، ۱۳۹۲٫

ﭘﺎﮐﺘﭽﯽ، اﺣﻤﺪ،ﻣﺪﺧﻞ «اﻫـ»، داﺋﺮۀاﻟﻤﻌﺎرف ﺑﺰرگ اﺳﻼﻣﯽ،ﺗﻬﺮان، ۱۳۸۰ش.

پاکتچی، احمد؛ «مطالعه معنا در سنت اسلامی»؛ نامه پژوهش فرهنگی، پاییز ۱۳۸۷، ش۱۳، ص۱۲۱-۱۵۶٫

پاکتچی، احمد؛ روش تحقیق با تکیه بر علوم قرآن و حدیث؛ تهران: دانشگاه امام صادق (ع)؛ ۱۳۹۱

پاکی‌زاده، زهرا و ماندانا تیشه‌یار، چالش‌های ارتباطی در روابط میان‌فرهنگی؛ ماهنامه تدبیر، ش ۲۱۹، مرداد ۱۳۸۹٫

پست‌من، نیل؛ زندگی در عیش مردن در خوشی؛ ترجمه صادق طباطبائی، تهران: اطلاعات، ۱۳۹۱، چ۷٫

پسندیده، عباس؛ «چیستی «حسن خلق» و چگونگی تأثیر آن بر روابط اجتماعی»؛ علوم حدیث، دوره ۱۷، ش ۶۶، زمستان ۱۳۹۱، ص ۶۵-۸۶٫

پیرمرادی، محمدجواد؛ «نقد نظریه فرهنگی هابرماس براساس مبانی اسلامی»؛ دوفصلنامه مطالعات تحول درعلوم انسان، س دوم، شماره اول، بهار و تابستان ۱۳۹۳، ص ۴۵-۶۲٫

پیش‌آهنگ، امیرحسین؛ «دعوت به فرهنگ، ارتباطات و رسانه»؛ رواق هنر و اندیشه، مرداد و شهریور ۱۳۸۷، شماره ۲۵ و ۲۶، ص ۱۲۶-۱۵۳٫

تامپسون، کنت؛ نقل و قول‌های کلیدی در جامعه‌شناسی، ترجمه نیره توکلی، تهران: ثالث، ۱۳۹۲

ترکاشوند، علی‌اصغر، الگوی هنجاری رسانه ملی(از دیدگاه رهبران جمهوری اسلامی ایران)، مرکز تحقیقات و پژوهش‌های رسانه، ۱۳۸۸٫

تسخیری، محمدعلی؛ ایده‌های گفتگو با دیگران، ترجمه محمد مقدس؛ تهران: مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، ۱۳۹۱٫

ترابیان، پونه. مستولی‌زاده، علی، بررسی نقش اخلاق و کدهای اخلاقی در بهینه‌سازی رفتار ذینفعان در مدیریت و توسعه پایدار گردشگری، مجموعه مقالات سمینار تغییرات محیطی توسعه گردشگری و کاهش فقر، تهران: جهاد دانشگاهی. ۱۳۸۷٫

توسلی، غلام عباس. نظریه‌های جامعه‌شناسی. تهران: سمت، ۱۳۶۹و نیز چاپ ۱۳۸۸٫

جعفرپور، محمود؛ «تدوین الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در حوزه مطالعات مدیریت و سازمان: الزامات و مولفه‌ها»، مندرج در: مجموعه مقالات اولین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، ۱۳۹۱، ص۱۸۸-۲۰۵٫

جعفرپور، محمود؛ بایسته‌ها و الزامات موثر بر تدوین الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، مطالعات راهبردی بسیج، سال چهارم، ش ۵۳، ۱۳۹۰٫

جعفری محمدتقی؛ فرهنگ پیرو و فرهنگ پیشرو، تهران: موسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری، ۱۳۹۰

جعفری، محمدتقی؛ ترجمه و شرح نهج‌البلاغه، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۸-۱۳۷۱٫

جعفری هفتخوانی، نادر؛ مدیریت گردشگری و وجهه ملی در جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق ع، ۱۳۹۱٫